Τα Πολλά Πρόσωπα Της Double Trouble

Στην τελευταία μου ανάρτηση αναφέρθηκα σε μια Αμερικάνικη ετικέτα από το Michigan και μιας και μου άρεσε, είπα να μείνω ακόμη λίγο.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Σήμερα αποφάσισα να πάρω μια γεύση από άλλη μια ζυθοποιία του Michigan και μετά την Dark Horse, ήρθε η σειρά της ζυθοποιίας Founders . Άλλη μια Αμερικάνικη ζυθοποιία, με απίθανες ετικέτες και με πολλά υποσχόμενο μέλλον, που έχει εισβάλλει για τα καλά στην διεθνή αγορά της μπύρας και εκτός συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Η μπύρα που επέλεξα να γευτώ από την Founders, έχει πρωταγωνιστές δυο πρόσωπα με αντίστοιχα προβλήματα, δηλαδή διπλά προβλήματα. Το γιατί? δεν το ξέρω, ελπίζω μόνο, να μην  γίνουν δικά μου τα προβλήματα, πίνοντας την μπύρα αυτή.

Και μεταξύ σοβαρού και αστείου, περί προβλημάτων, λέω να ανοίξω την φιάλη των 330 ml  της DOUBLE TROUBLE και να την δοκιμάσω. Το μόνο πρόβλημα εν τέλει που μπορεί να μου εμφανιστεί, είναι να μην μου αρέσει.

Άρωμα δυνατό, ίσως φανώ υπερβολικός αλλά μου θύμισε μέλι, πευκόμελο για την ακρίβεια.

Ο αφρός λευκός, με κάποιες κίτρινες ανταύγειες, πλούσιος στην αρχή, στολίζει το ποτήρι με καμάρι.

Στην συνέχεια χάνεται αφήνοντας τα χνάρια του στα πλάγια του ποτηριού, σηματοδοτώντας την πορεία της πόσης.

 
 
 
 
 
 
 





 Το χρώμα της πορτοκαλί προς κεχριμπαρένιο.




 
 

 

 

 Αλλά αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση δεν είναι ο αφρός της, αλλά η γεύση της. Ίσως η πιο πικρή μπύρα που έχω δοκιμάσει. Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά. Όταν άνοιξα την μπύρα και την σέρβιρα στο ποτήρι με θερμοκρασία δυο έως τεσσάρων βαθμών κελσίου, πίνοντας την πρώτη γουλιά, αισθάνθηκα γεύση κίτρου ή γκρέιπφρουτ. Η πικρή της γεύση πρωταγωνιστεί καθ όλη την διάρκεια της πόσης.  Αργότερα αντελήφθη πως η μπύρα είχε πάρει θερμοκρασία μεταξύ, δώδεκα έως δεκατεσσάρων βαθμών κελσίου και είχε αλλάξει εντελώς η γεύση της, είχε γίνει πιο ήπια η πικρή της γεύση και άρχιζαν να βγαίνουν στην επιφάνεια γεύσεις φρούτων και το αλκοόλ της, που δεν είναι και λίγο 9,4%. Το φινάλε της ήταν εντυπωσιακότατο, με την ελαφριά της πλέον πικράδα, μεγάλης διάρκειας.

 

 

 

 

 

 

Τελικά οι μπελάδες δεν έγιναν δικοί μου, πίνοντάς την, αντιθέτως με χαλάρωσε.

Είναι μια εξαιρετική μπύρα, για όσους αρέσει πραγματικά η πικρή μπύρα, αλλά και σε όσους αρέσει η πιο ελαφριά πικράδα, μιας και έχει δυο γευστικά πρόσωπα, ανάλογα με την θερμοκρασία που θα την σερβίρεις.