De Molen αλα Αμέρικα.

Μετά από αρκετό καιρό απουσίας, λόγω επαγγελματικών και όχι μόνο υποχρεώσεων, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δοκίμαζα μπύρες όλο αυτό το διάστημα. Δοκίμασα αρκετές μπύρες αλλά δεν είχα τον χρόνο όπως εξήγησα παραπάνω, να τις μοιραστώ μαζί σας. Σήμερα λοιπόν θα σας ανταμείψω με μια πολύ καλή μπύρα, κατά την δική μου πάντα κρίση, που με ενθουσίασε και με κέρδισε με την απλότητά της και την ωραία βέβαια γεύση της.

Η μπύρα που δοκίμασα, ανήκει στην οικογένεια της μικρής αλλά θαυματουργής Ολλανδικής ζυθοποιίας De Molen. Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια για αυτήν την ζυθοποιία, γιατί νομίζω ότι όλοι οι λάτρεις της μπύρας γνωρίζουν και την ιστορία της, αλλά και την φοβερή, αξιοζήλευτη πορεία της. Μερικές, από τις πολλές ετικέτες που έχει η De Molen κυριαρχούν σε λίστες με τις καλύτερες μπύρες του κόσμου.

Από την ζυθοποιία αυτή επέλεξα την Amerikaans Gedrooghopt met. Μια Αμερικάνικη Bitter, με επίσης Αμερικάνικο λυκίσκο ποικιλίας Amarillo, αλλά φτιαγμένη με Ολλανδικό μεράκι.

Αφρός, χρώματος υπόλευκου. Πλούσιος, μεγάλης διάρκειας, σχεδόν μέχρι το τέλος. Άρωμα ή καλύτερα να πω αρώματα, ανθοί εσπεριδοειδών σε συνδυασμό με βότανα και τροπικά φρούτα. Το θολό χρυσοκίτρινο χρώμα της, σε διεγείρει και σε καλεί να την πιείς μονορούφι.

 

Με την πρώτη γουλιά αντιλαμβάνομαι την γλυκιά της γεύση και μια πολύ ωραία αίσθηση που μου χάρισε η ενανθράκωσή της. Το πορτοκάλι είναι ο βασικός ήρωας στην γεύση, όπως επίσης και ο λυκίσκος. Η επίγευση της διαφορετική από την κυρίως γεύση και από γλυκιά που ήταν, μετατρέπεται σε ελαφρώς πικρή, σε συνεργασία με μικρές πικάντικές δόσεις.

Η μπύρα αυτή είναι μια απολαυστική επιλογή. Εγώ την συνόδευσα με θαλασσινούς μεζέδες, αλλά πίνεται ευχάριστα και μόνη της, μιας και είναι πολύ νόστιμη και δροσιστική.