Δεν ομιλείτε Ελληνικά?

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Τα λατομεία και ο ζυθοποιός της Floreffe




Ο Δήμος Floreffe ανήκει στην περιοχή της Βαλλονίας της Βελγικής επαρχίας Namur.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Η περιοχή έγινε γνωστή λόγω του μοναστηριού της Floreffe, το οποίο ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα.





 


 
Το 1876 ο αγρότης- πανδοχέας, Jules Lefebvre γίνεται και ζυθοποιός, ιδρύοντας την ζυθοποιία του στην περιοχή Brebant, που βρίσκεται στην περιφέρεια της Βαλλονίας, στην κοιλάδα του Senne.








Στην περιοχή υπήρχαν πολλά λατομεία πορφυρίτη και η κατεργασία του έφερε πολυάριθμους εργάτες στην γύρω περιοχή. Ο Jules, ορθά σκέφτηκε και έπραξε να ανοίξει μια παμπ για να πουλάει την δική του μπύρα στους διψασμένους εργάτες των λατομείων. Με την έξυπνη αυτή κίνηση του ιδρυτή της Lefebvre Brewery, έδωσε την σκυτάλη στις επόμενες γενιές της οικογένειας του, να έχουν ένα λαμπρό μέλλον στην παρασκευή μπύρας.
Από το 1876 μέχρι και σήμερα, η ζυθοποιία παραμένει οικογενειακή επιχείρηση και το 80 % της παραγωγής τους εξάγεται σε όλο τον κόσμο.

 
 
 
 
 


Μεταξύ των Floreffe Double, Triple, Prima Melior kai Blanche επέλεξα να δοκιμάσω την Blonde








 
 
 
Μια κίτρινη ξανθιά μπύρα με λευκό αφρό που στην αρχή είναι πλούσιος, αλλά έπειτα χάνεται σταδιακά και μένει ένα πέπλο στην επιφάνεια του ποτηριού.









Το άρωμα του λυκίσκου βγαίνει αμέσως με το που ανοίξεις την φιάλη των 330ml, μαζί με κάτι γλυκό, που έμενα μου θύμισε αρώματα λουλουδιών.







Αυτό που κυριαρχεί σε αυτή την μπύρα, είναι το ανθρακικό της, με το που την βάζεις στο στόμα σου. Το πλούσιο ανθρακικό μου δημιουργεί μια αίσθηση τρικυμίας και αναβρασμού ανάμεσα στην γλώσσα και το ουρανίσκο μου. Έπειτα βγαίνουν σιγά - σιγά οι γεύσεις της. Το αποτέλεσμα του αναβρασμού που ανέφερα παραπάνω μου δημιούργησε μια κρεμώδης αίσθηση που μαζί με την ελαφρώς πικρή της γεύση, ισορροπούν την κατάσταση.





Η επίγευσή της, κάπως ανάλογη με την γεύση της, με την διαφορά μιας ευχάριστης, μικρής δόσης από φρούτα που μαζί με το αλκοόλ στα 6,3%, κάνει εντυπωσιακά την εμφάνιση του , αλλάζει τον χαρακτήρα της, προς το καλύτερο.

2 σχόλια:

Chalice είπε...

Κάθε φορά που ανοίγω μια abbey beer ταξιδεύω και λίγο πίσω στο χρόνο, ταξιδιώτης - προσκυνητής σε κάποιο μοναστήρι του παλιού καιρού, με το μοναχό να με φιλεύει τη μπύρα τη καλή που φυλάνε για τους προσκυνητές (οι ίδιοι οι μοναχοί συνήθως πίνανε μια πιο φτωχική κι ελαφριά μπύρα)
Στην υγειά μας λοιπόν Nik και να δοκιμάσεις την επόμενη φορά και την πολύ καλή Prima Melior

nik pit είπε...

Στη υγειά μας λοιπών φίλε μου Nik. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Εγώ σκέφτομαι και το άλλο. Όταν ανοίγω μια μπύρα για πρώτη φορά, πίνω γουλιά-γουλιά για να ανακαλύψω τις γεύσεις και τα αρώματα που μπορεί να κρύβει η μπύρα. Σκέφτομαι και θέλω να μαντέψω την συνταγή της. Φαντάζομαι, ολοι αυτοί οι καλόγεροι! όλα αυτά τα χρόνια! πόσες γουλιές έχουν δοκιμάσει? Για να δουν αν τους έχει βγει σωστά η συνταγή? Όσο για την μπύρα που μου πρότεινες, ήδη την σημείωσα για την επόμενη παραγγελία. Αφού το λες εσύ, κάτι θα ξέρεις.