Ο Απαγορευμένος Καρπός: Le Fruit Defendu.

Στην Βελγική πόλη Hoegaarden, οι μοναχοί ανέδειξαν την τέχνη της ζυθοποιίας από το 1445.

Ήταν τόσο κάλοι σε αυτό που έκαναν, στο να φτιάχνουν μπύρα και κρασί, που σε αυτή την μικρή πόλη, σε απόσταση μιας ώρας από τις Βρυξέλες, αναπτύχθηκαν πάνω από 30 ζυθοποιίες.

 Το 1957 έκλεισε και η τελευταία ζυθοποιία μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, αλλά και από τον μεγάλο ανταγωνισμό από τις μεγαλύτερες ζυθοποιίες.

Εννέα χρόνια αργότερα, ένας γαλατάς με το όνομα Pierre Celis διηγιόνταν σε φίλους του, για την παλιά συνταγή της μπύρας που έβγαζαν οι μοναχοί και πως χάθηκε, μιας και ο Pierre ζούσε ακριβώς δίπλα από το παλιό ζυθοποιείο και ήξερε καλά την ιστορία του. Τελικά ο Pierre πήρε την απόφαση να αναβιώσει και να ξαναφτιάξει την παλιά συνταγή της τότε ζυθοποιίας. Με την οικονομική βοήθεια του πατέρα του και την πείρα ενός παλιού ζυθοποιού, ξεκίνησε να φτιάχνει μπύρα με το ίδιο παλιό στυλ. Η επιτυχία ήταν μεγάλη, αν φανταστούμε ότι το 1966 η παραγωγή του δεν ξεπερνούσε τα 350 εκατόλιτρα και το 1985 αυξήθηκε στα 75.000 εκατόλιτρα. Όμως η μεγάλη πυρκαγιά, το 1985 κατέστρεψε το μεγαλύτερο τμήμα της ζυθοποιίας. Ο Pierre Celis για να ξαναδημιουργήσει την ζυθοποιία από την αρχή, αναγκάζεται και παίρνει χρηματική βοήθεια από την εταιρεία Interbrew, όπου κατέχει και την Stella Artois. Τελικά, αυτή η γιγαντιαία ζυθοποιία αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου την Hoegaarden το 1987.

Ο Pierre Celis, μετά από όλα αυτά έφυγε για το Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου ζει μέχρι σήμερα και ίδρυσε μια νέα ζυθοποιία, όπου παράγει την μπύρα του.

Από την ζυθοποιία αυτή επέλεξα τηνLe Fruit Defendu ή

αλλιώς Verboden Vrucht, όπου στα γαλλικά, Le Fruit Defendu σημαίνει, απαγορευμένος καρπός. Στην Αμερική δε η ετικέτα έκανε σάλο, μιας και η εικόνα των γυμνών κορμιών του άντρα και την γυναίκας που υπάρχουν στην εικόνα, παρέπεμπαν στον Αδάμ και στην Εύα. Στην πραγματικότητα η εικόνα  αυτή είναι εμπνευσμένη από ένα πίνακα ζωγραφικής του Peter Paul Rubens.

 

Πάμε όμως να την δοκιμάσουμε.

Ο αφρός της, πλούσιος στην αρχή, χρώματος μπεζ, με σκούρες καφέ κηλίδες.

Στην συνέχεια ο αφρός μαζεύεται και αφήνει ένα λεπτό στρώμα.

 

 

 

 
 

 

 

 

 

 

Το χρώμα της καφέ προς καραμελέ, με κάποιες πορτοκαλί ανταύγειες να παιχνιδίζουν και να εντυπωσιάζουν. Το άρωμα της έχει γλυκιά σπιρτάδα. Ο συνδυασμός των ώριμων φρούτων με το αλκοόλ (8,5 %) μου άφησε αυτή την ευχάριστη, θα έλεγα εντύπωση.

 

 

Πίνοντας την πρώτη γουλιά, αισθάνθηκα την δύναμη του αλκοόλ, στην συνέχεια εντόπισα γεύση από μπανάνα. Στην επόμενη γουλιά κάνουν εντυπωσιακή εμφάνιση τα μπαχάρια και η γευστικότητα της μπύρας, αλλά και οι αντιθέσεις της, ξεσπαθώνουν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η επίγευση μου άφησε ένα μούδιασμα στην γλώσσα, που μου φάνηκε και εντυπωσιακό, αλλά και λογικό. Στη συνταγή, ο συνδυασμός μπαχαρικών-αλκοόλ αλλά και μπόλικου ανθρακικού αυτό το αποτέλεσμα θα έφερνε, το μούδιασμα που αισθάνθηκα.

 

Επίσης το άμυλο, αρκετά δυνατό στο τέλος, κάνει την παρουσία του.

Και την μπύρα την εκτοξεύει ακόμη σε πιο ψηλά επίπεδα ποιότητας.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Μην χάνεται ευκαιρία. Απλά δοκιμάστε την